Katerina
“Het is aan ons, de volwassenen, om het beter te doen.”
Katerina had nooit gedacht dat ze ergens anders zou wonen dan in Griekenland. België zou iets tijdelijks zou zijn. De jonge studente was hier enkel om haar doctoraat in de scheikunde te behalen. In 2006 kiest ze voor de liefde én voor Brussel. “Ik liet mijn keuzes op werkvlak altijd afhangen van mijn levenskeuzes … en niet omgekeerd,” zegt ze al glimlachend. Katerina, nu 47, woont vandaag in Jette met haar twee dochters.
Deze onverbeterlijke optimiste is volledig van carrière geswitcht. Door haar zwangerschappen is ze verder verwijderd geraakt van de onderzoekswereld. Maar dat is geen enkel probleem. Ze vond zichzelf opnieuw uit en werkt inmiddels bij de persdienst van de Europese economische, sociale en milieuraad en volgt voor de instelling onderwerpen op zoals voedselverspilling, duurzame ontwikkeling, artificiële intelligentie en biologische voeding.
Katerina is erg enthousiast over de participatieve aanpak van de Burgerraad voor het klimaat. Toch was het haar jongste dochter die de mail opende waarin ze ervan op de hoogte werd gesteld dat ze uitgeloot was. Benieuwd als ze was, verkondigde ze ook als flinke tienjarige: “Mama, dat is echt de moeite” … en vulde ze, voor haar mama, het inschrijvingsformulier in op het platform! Haar twee dochters zijn superfier op hun mama en volgen de vooruitgang van de werkzaamheden. “Ik sta volledig achter dat soort van aanpak (…) bij de EESC hadden we de conferentie over de toekomst van Europa gevolgd en ik vond dat de burgers weinig tijd hadden om te antwoorden op erg veelomvattende onderwerpen”.
« Wat ik op prijs stel bij deze Raad, is die specifiek voorziene tijd om in kleine groepjes iets te bespreken.« Zelfs als “de regering er niets mee doet, is de kans om 100 mensen met een verschillende achtergrond samen te brengen die vervolgens samen hun aanbevelingen opstellen, al een grote stap naar onze maatschappij vooruithelpen.” Naar elkaar leren luisteren, onderhandelen over onenigheden, maar altijd “altijd elkaars opvattingen blijven respecteren” zijn ingrediënten die Katerina er rotsvast van overtuigd maken dat dit soort van procedure toonaangevend is. Ze was vooral verbaasd door de “politieke maturiteit” van de deelnemers. Hoe geïnteresseerd de burgers in hun stad zijn en hoe betrokken ouderen zijn, vond ze ook verbazingwekkend. Het enige spijtige vond ze het gebrek aan bijvoorbeeld gesluierde dames die wel een belangrijk deel uitmaken van Brussel.
Voor Katerina zal de Burgerraad voor het klimaat geslaagd zijn als alle aanbevelingen sociaal rechtvaardig zijn. Haar wens voor de toekomst? “Dat kinderen niet bang hoeven te zijn en dat de last van onze verantwoordelijkheden niet op hun schouders terechtkomt. Het is aan ons, de volwassenen, om het beter te doen.”